Still Loving My ‘If It Went to Zero’ NFT

Tijdens de NFT-boem van 2021 zei NFT-AFICIONADOS: “Ik zou het geweldig vinden, zelfs als het naar nul ging” als een tegenculturele verklaring in de wang die betekenis en lidmaatschap er meer toe deed dan winst.

Het werd een beetje als een punk rock -ethos in Web3. Het verbranden van geld (figuurlijk of letterlijk) was een flex om een persoon te signaleren die tot een in-groep behoorde die zich positioneerde als de morele antithese tegen de speculatieve razernij die de tijd definieerde.

Internet als de vroege cypherpunks die vochten voor vrijheid en autonomie, of de Bitcoin Maxis die meerdere crashes hielden, gooiden de volgende generatie NFT-degens oog-water van magische web gelden bij anders rechte klik en begeleide JPEG’s om te bewijzen dat ze de diepere lagen van internetcultuur en crypto-Ideologie begrepen.

Maar zelfs de meest vurige gelovigen in de belofte van Blockchain zijn niet immuun om te twijfelen wanneer een lange, koude crypto -winter zowel kapitaal als overtuiging leegmaakt. En de NFT -beer is grizzly geweest.

Ondanks een flutter van activiteit in de afgelopen weken – iemand heeft 45 cryptopunks opgehaald voor bijna $ 8 miljoen, pakte iemand anders een etherrots voor meer dan $ 300k, de vloer van de pudgy pinguïns verdubbeld, Moonbirds verdrievoudigd – is de NFT -markt voor het grootste deel slecht. Voor $ 156 miljoen voor juli 2025, zijn we nergens in de buurt van de gekke hoogtepunten van augustus 2021 toen OpenSea meer dan $ 3 miljard in NFT -handelsvolume meldde. Voor NFT -kunst is specifiek de handel met 93% gedaald sinds de piek van 2021.

Dus, ervan uitgaande dat je geliefde NFT de rotsbodem nadert, is het tijd om in te checken en te zien: ben je er nog steeds dol op?

Zo ja, Waarom Ben je er nog steeds dol op?

En je kunt niet alleen zeggen: Oh, ik hou van de kunstanders zou een screenshotted jpeg voldoende zijn.

Need om deze dingen nog steeds onderaan te houden, moet je ten eerste tevreden zijn met de waarde die je hebt betaald met betrekking tot de waarde die je er nog steeds uit haalt.

Ten tweede moet er een reden zijn om een NFT te zijn. Als het gewoon een mooi beeld was dat kan worden opgeslagen, gekopieerd of gedeeld zonder consequentie, heeft het geen zin dat het een NFT is en geen provide om het naar nul te zien gaan.

Zoals de favoriete mediatheoreticus van iedereen, Marshall McLuhan, zou beweren: het medium is de boodschap. Je houdt niet meer van de afbeelding vanwege de inhoud ervan. Je houdt er meer van, need als een NFT is de afbeelding iets anders. De NFT herprogrammeert uw rol van louter kijker van de afbeelding naar deelnemer in een medium dat eigendom, identiteit, waarde en standing volgt.

McLuhan geloofde dat elk medium een uitbreiding van onszelf is. Een boek strekt het oog uit. Een telefoon verlengt de stem. Evenzo zijn we met een NFT in relatie tot een object op een manier die we niet hadden kunnen zijn als het slechts een JPEG was.

Bert is slecht

Met dit in gedachten, laat me je een case research presenteren voor mijn geliefde NFT: Bert is kwaadaardig. In november 2022 heb ik een NFT gekocht die vandaag zeer waarschijnlijk nul is. Bert is kwaad genaamd, dit was een van de allereerste virale internetmemes (circa 1997), geslagen als een NFT door zijn oorspronkelijke maker 25 jaar later.

Ondanks zijn rijke geschiedenis als een vroege on-line grap, mislukte het vreselijk als een NFT -collectie. Dat is een heel groot deel van waarom ik er dol op ben. Voor mij is de NFT een onbetaalbaar artefact waar je je in een museum zou kunnen verwonderen.

Het is een historisch residu; Een onveranderlijk geheugen van een mislukte kruising tussen twee tijdperken van het net. Het onthulde de limieten van vertaling tussen netwerken, tijdperken en culturele grammatica’s en hoe betekenis en waarde in Web3 niet wordt gegarandeerd door de handeling van minting.

De OG -meme

Vóór Pepe The Frog en Trollface, Wojak, lol Man en Gigachad, was er: Bert is slecht. Misschien alleen voor de heer T at mijn ballen en dansende child, de vroege internetmeme stelde het smerige geheime leven bloot van de helft van het Sesamstraatduo, Bert en Ernie.

Photoshopped in een reeks nepfoto’s, de Muppet werd afgebeeld naast de meest beruchte de geschiedenis van de geschiedenis, van Jeffrey Dahmer en Lee Harvey Oswald tot Hitler en de Ku Klux Klan. Er was “bewijs” van het roken van marihuana van Bert, het streven naar een jonge Michael Jackson’s kruis en Ernie dwingen om een lapdans te krijgen.

Een andere “foto” verwees naar een vermeende verwijderde scène van Pamela Anderson en Tommy Lee’s gelekte sekstape waar de pasgetrouwden zich met Bert “A Torrid Orgy” hadden aangemeld.

Spawned in 1997, terwijl hij nog steeds een pupil van schone kunsten was aan de Universiteit van de Filippijnen, de web site was gewoon iets dat Twenty-iets Dino Ignacio deed om zijn vrienden aan het lachen te maken. Gewapend met een hand-me-down 14.4 Baud Modem en een tijdschriftcollectie over Omni Heavy Metallic to Mad Journal, was Ignacio een discipel van Mashup-cultuur tijdens de dageraad.

Bert ging snel viraal en reisde door opkomende internetforums, e -mailketens en blogs. Destijds was het net participatief en anarchisch. Remixing was ongebreideld en auteurschap vervaagde, voorrecht de circulatie over herkomst. Iedereen zou Bert kunnen bewerken; Niemand bezat hem. Hij muteerde eindeloos door Photoshop Pirates lang voordat termen als “nepnieuws” ons lexicon binnenkwamen.

Toen Bert een webby gained, explodeerde zijn populariteit. De web site werd zo populair dat Ignacio het zich niet langer kon veroorloven om het zelf te runnen. In plaats van het af te sluiten, ritste hij het op en bood het aan anderen aan om te spiegelen in ruil voor het hosten van de oorspronkelijke web site. Na decentralisatie dook honderden spiegels over de hele wereld op, waardoor het bereik en de bekendheid van Evil Bert toeneemt.

Vervolgens verscheen in 2001 een veranderd beeld van Bert en Osama Bin Laden op demonstrantborden tijdens een pro-Taliban Rally. Ignacio vond dat het te ver was gegaan. Hij sloot de web site uit bezorgd.

Maar de meme had een eigen leven. Het leefde voort.

De NFT

Een kwart eeuw later had Ignacio het idee om Bert onsterfelijk te maken als een historisch, eigen object van document. Het minteren van de meme als een NFT heeft bewust een pictogram uit een eerdere technologische breuk opgewekt. Het gebaar was niet bedoeld als commercieel maar cultureel: een daad van media -continuïteit.

Aanvankelijk was mijn genegenheid voor de NFT gebaseerd op nerdy McLuhianisme. Maar toen Bert followers niet had aangetrokken, werd mijn relatie met de NFT verdiept.

Ik had erover geleerd door de eerste editie van Filippijnen Vogue (september 2022) te lezen, waar Ignacio was geprofileerd door de glanzende als erkenning voor zijn influence op de technologie -industrie. Hoewel Vogue niet de voor de hand liggende plek is om je NFT -alpha te krijgen, was ik geïntrigeerd, omdat ik dacht dat deze onverkochte, onbekende NFT misschien over het hoofd is gezien en ondergewaardeerd.

In het verhaal onderzocht de journalist Ignacio waarom hij dacht dat zijn NFT -project een flop was. “Misschien begrijp ik NFT’s gewoon niet,” zei hij.

Als ik een betere belegger was, zou ik dit hebben herkend als de rode vlag die het was en bleef door mijn tijdschrift bladeren. In plaats daarvan sprong ik op Basis en kocht de eerste van vier in de collectie. Binnen enkele uren had een wederzijdse vriend de transactie op de keten gezien en verbonden Ignacio en ik op Fb DM.

Ignacio was geschokt dat een van zijn NFT’s eindelijk had verkocht, bijna een jaar na de munt. Zijn vriend vertelde hem dat ik dat was iemand In Crypto, dus hij stemde in met een telefoontje en toen hoorde ik het achtergrondverhaal. Ignacio zei dat hij zich een bedrieger in Web3 voelde, oneerlijk, vreemd. Hoewel hij zelfverzekerd was onder zijn bestaande Web2 -bollen in een baan om recreation -ontwerp, softwareontwikkeling, VR, avatars en meer, voelde hij niet dezelfde geloofwaardigheid in Web3 en de schuld gaf zichzelf dat hij niet genoeg deed om de munt te publiceren.

Sommige van zijn vrienden gaven advies over hoe ze hype kunnen bouwen, zoals duiken in onenigheid, shitposting op Twitter en wat ruimtes doen. Maar Ignacio bracht slechts een paar weken door voordat hij het opgeven.

Toegangspunten

Hoewel crypto technisch gezien toestemmingloos is, is de cultuur minder. Zoveel als de Web3 -community het leuk vindt om de volgende miljard aan te boarden, en erop staat om zelf te branden als inclusief en empowerment, is het voor het grootste deel een kliek met zijn eigen ontmoetingsplaatsen, rituelen, taal- en toelatingsvereisten.

In het geval van Ignacio verdiende zijn Web2 -stamboom – nadat hij senior rollen had gevoerd bij Digital Arts, Oculus, Fb en Roblox – hem enkele reputatiepunten in Web3; Glijdend in onenigheid om die rollen van te rammelen roept op dat Steve Buscemi “Hoe gaat het, medekinderen?” Meme.

De Bert NFT is mislukt omdat Ignacio een Web1 -artefact in een Web3 -context bracht met behulp van Web2 -veronderstellingen over reputatie, aandacht en standing. Ignacio werd terecht gerespecteerd in vroege internetcirkels. Maar hij ging niet naar de poging om een aanwezigheid in Web3 -ruimtes te vestigen.

Web3 is tribaal en hecht met een onzin detector die wordt afgestemd op buitenstaanders die de tijd niet hebben gedaan. Web3 kan het niet schelen wie je op andere versies van web zat. Web3 geeft nul fu*ks wat u op uw LinkedIn hebt vermeld. Je kunt niet zomaar opdagen en verwachten dat je nalatenschap zichzelf zal mint. Web3 wil weten welke NFT’s je verzamelt, welke shitcoins je hebben verwoest, naar welke daos je hebt bijgedragen.

Wallets vertellen verhalen. En zonder echte, verifieerbare betrokkenheid bij crypto, ziet het netwerk u als alleen-lezen, niet schrijven. Ik bedoel, Ignacio gaf toe dat hij niet eens in Crypto Twitter kon komen. Mijn gok is dat hij snel een extractor werd bestempeld in plaats van een toegevoegde waarde. Dat is misschien de snelste manier om een NFT -project te doden voordat het zelfs wordt gelanceerd.

Om die reden vraag ik me af of Ignacio een kogel heeft ontweken. Hij hoefde dat gesprek nooit met zijn klanten te hebben over waarom die Bert NFT’s naar de hel gingen in plaats van de maan.

In een laatste, tragische, oh-zo-crypto-twist in het verhaal werd Ignacio opgelicht toen hij op een kwaadwillende hyperlink klikte die per e-mail werd verzonden; Een nepaanvraag die een van de andere Bert NFT’s wil kopen.

IGNACIO DIM’D ME VOOR HULP EN NA HET KRIFTE KRIJK IT, ALLEMAAL IK KAN HEM HEBEN WAS DE 1 ETH IS VOOR BERT #1 VOOR ALTIJD VRAAGD. Dit was met title pijnlijk omdat Ignacio zich had toegezegd om 50% van de opbrengst van de collectie te doneren aan de Affiliate van Seattle van de Public Broadcasting Service. De enige reden waarom hij de donatie nog niet had gedaan, was omdat ik hem (in 2022) had verteld, het was beter om te wachten tot de hele verkochte collectie, en in die tijd zou de waarde van zijn eth treasury zeker toenemen. Achteraf gezien was dat het ergste advies ooit.

Nog niet dood

En dus, dacht ik, dat was het einde van het verhaal. Bert was rijk aan betekenis maar slecht van biedingen, had nu niet verkocht, hij zou nooit verkopen. Ik wikkelde mijn trouwe eerbetoon aan deze marktbestendige NFT, stuurde het artikel naar mijn redacteur en schoot een DM naar Ignacio om hem te laten weten dat er iets uitkwam.

“Was jij degene die de tweede kocht?” Antwoordde Ignacio, met een hyperlink naar een TX -hash van een paar dagen geleden.

Umm, wat?! Nee! Ik heb Bert #2 niet gekocht. Dus wie deed het?

Door het portemonnee -adres te zoeken, ontdekte ik dat het toebehoorde aan het Bureau of Web Tradition (BIC) –Crypto’s historische onveranderlijke meme -schatkistzoals beschreven bij hun X -profiel. Door hun collectie te bladeren met een waarde van meer dan 900 ETH, zag ik dat ze iconische internetmemes hadden als maker-gedrukte NFT’s, waaronder ik Gusta, Baton Roue, Vibing Cat, niet-onder de indruk nachtclubmeisje en Kevin, en hadden maar liefst 11.11 ETH betaald voor Dancing Child en 36 ETH voor Keyboard Cat.

Ik kon het niet geloven. Deze jongens hebben het gekregen; Dit was het museum waarvan ik altijd wist dat Bert thuishoorde.

Ik vroeg me af: als Ignacio had geweten dat er een collectief op de keten was dat eigenlijk ‘Bert’ kreeg, en die Ignacio zelf herkende als een visionair wiens on-line erfenis een plek verdiende in een blockchain-gebaseerde Corridor of Fame … dan zou hij misschien niet zo alleen in Web3 hebben gevoeld?

En toen vroeg ik me af: wat als ik gelijk had in mijn oorspronkelijke denken dat Bert ondergewaardeerd was bij 1 ETH? Het enige dat nodig was dat dit externe lichaam ermee instemde dat de NFT het waard was om te kopen en plotseling was het dat. Geloof in waarde moet worden gevalideerd – door prijsactie, cultureel verhaal, ondersteuning van influencer en gemeenschapshype. En wanneer dat gebeurt, wordt het ding inderdaad waardevol.

Maar hey, misschien vond ik het nog meer geweldig als het op nul was.